Diyar Pala – Divane

Izdırap olsan da vazgeçmem kovsan da
Küfretsen haklısın bak çekip vursan da
Bir de beni bana sor
Kölen oldum kapında
(Esir oldum yolunda)

Yok o yerin dolmadı
Boşuna çabaladım olmadı
Tenime değmesin başka bir bedeni
İstemem halımı sormayın
Parayı şöhreti, önüme serseler
Yine de sen derim, çarmıha gerseler
Tadı yok sevmenin içmenin
Olmadan elimde ellerin

Bu dünya biz yokken dönmüyor
Senden başkasını görmüyor bu gözler
(Ateşim kimseyle sönmüyor)
Öyle bir oldum ki divane
Mecnun’un Leyla’ya yangını hikaye

Sor sen bi Kendine
Niye kızgınım herkese
Çıkarı olmadan arayanım olmadı
Sormadı halimi bir kere
Alamam intikam, ederim iltifat
Yazarım kalbime, sök yırtıp at
Bana bak güzelim kaderin kaderim
Uzatma dön geri