Dodo – Unutmam Ağlarım

Unutmam ağlarım, sayfalarca yazarım adını
Boş bi kitabın ortasında hikayemiz yarım kadınım
Martılar aç kalır ve perdeler kapanır
Bu şehrin her sokağı seni de beni de farklı tanır

Bana söyleyin çok seven böyle gider mi
Lan uçurumun kenarından aşşağıya iter mi?
Bi kader söyle haydi kendi ellerimde çizdiğin
Bi kadın tanıdım tüm gençliğimi mahfetti

Görmedi gözün
Duymasın kulağın benim
Bağırdım her sözü
Tutmasın ellerin bir başkasının yanında mutlu olmazsın, biliyorum
Bir hayli yoruldum

Bu feryadım son oldu kendimi kandıramam
Ölsem de unutmam bu kinim asla son bulamaz
17 yi geçtim artık 21 e kan bulamam
Ben hasretimde anca seni görüyorum rüyamda

Rüyalarım bana ben sana sürgün
Nasip olsun ömrüne ömrüm inan
Sensizlik ölümden daha da zor gülüm
Senin olsun dünya ben öldüm
Yoluna serdim yarınımı dünümü bugün
Kaybolan umutların dönüşü yok gülüm

Artık her şeyin sonundayım
Bu şehir neden sessiz olur anlamam
Ve kaybolur gider yarınlar
Ben bi hevesle kalktığım her bi günün sabahında neden ağlıyorum
Bunu da kadere bağlıyorum

Yüzünün detaylarını unuttum
Gözlerin kahvenin en güzel tonuydu kuruttum
Ben bi falda çıkan hikayenin geçmişinden kaçarken
Söyle beni hangi tende unuttun?

Bu derdimin dermanı sen bile değilsin
o yarin bigün denk gelmesin acımayacağım ahtım var
Ne sen cehennemsin ne ben günahkar bi kul
Ve peki söyle beni böyle yakmaya ne hakkın var

Hakkım var
İçimde ahtım var
İnan öyle kurtulmayacağız
Kaybedince anlayacağın
Beni böyle bıraktın ya kahretsin
İçimde sana yanan kocaman bi yangın var