Duhan Demirci – Nefes

Doluyum ağzıma kadar
Bağırmayın aman, taşar
İçimi görmek sizin
Dışınızı yakar
Benim hayal dünyamda
Sevdiklerim kapanda
Elim kolum bağlı
Nerdeyim, nereye kaçmalı
Affedersiniz sizce ben
Sizden miyim yoksa bel
Bağladıklarım mı beni böyle
Yavaşlattı?
Kusuruma bakmayın
Sadece yastayım
Ölümün ardından herkes gibi
Ben de biraz baktım

Deli miydim? Kim bilir
Kalbimin derinleri kirlendi
Yosun tuttum ölüyorum
Bi baksanıza hala
Nefes alıyor muyum

Aklımı kurcaladılar
Ne yapsam da bulamam
Veda etmeyi unutan
Beni duymayan biri var
Geçer dedim yıllarca
İyileşmeyen yaralar
Tuttular beni burada
Yaşattılar tekrardan
Kara çiçeklerin
Süslü bahçeleri dar
Acaba böyle baharların ardında
Neşe mi var?
Zaman eskitti, bütün sözlerimi
Şimdi aynı soruyla baş başa kaldım