Emir Can İğrek – 1001

Benim evim manzaraya açılmazdı
Semtimizde deniz yoktu
Sen gelince semt değişti
Tüm mahalle deniz doldu

Bir balık karayı seçti peşinden
Bir kuşu sapanla vurdu çocuklar
Sanki sen de üzülmüştün benimle
Belki ben öyle sanmıştım

Başımda bin dert vardı
Şimdi var binbir dert
İçimde bir sen kaldın
Yanımda eksikken

Barınakta seçilmeyi
Bekleyen bi’ köpek gibi
Bekliyorum bugün seni
Konuşmadan onun gibi

Belki bir düzenbaz olsam severdin
Kalbini bir enkaz etsem severdin
Doğru bildiğim bu yolda yoruldum
Ama geriye dönemem