Eylül – Kaybolmuşum

Çok üşüdüm yine
Tenine hasretim
Ellerin nerede
Çaktırmıyorsun belki de
Düşüyosun ama bile bile

Düştüğümde misin düşümde misin
Yollarındayım el pençe divane
Gel hadi yine sar beni kendine
Tuzağım ol yakala beni

Sağım solum her yerim sen
Soluğumdasın solumdasın
Bu yolun çıkmazı yok
Her yanımdasın

Sokağında kaybolmuşum
Bu kafanın dönüşü yok
Gözlerine hapsolmuşum
Bu canın kıymeti yok
Ben sende kendimi bulmuşum

Beni yak, kalalım uzak gerekirse at
Geride bıraktım çoktan
Biraz daha kal yarına ne kaldı ki
Değiliz uzak kurulu tuzak dolu
Dışarısı kalıyoruz hep ufak
Bakınca yıldızlardan
İkimiz araba bi’ de yol
Kaçalım vitesi arala
Uçuyoruz bebeğim senle biz arada

Evet hayır evet hayır dedin
Aklımı karıştırdın ettin rehin
Şeytan tüyü mü bu bilemedim
Oldun sen belki de adresim

Daha ne kadar sarmam lazım
Biliyorsun yok hiç itirazım