Fulin – Korkularım Var

Yanıma yanaştın bir kere savaşıp niye kaçtın
İki kulaç attım ölümü sevenler gibi yaptım
Dağda çobandım olsun tertemizdir alnım
Çok yara aldım hiçbiri koymaz yine yaksın

Firari yazgım yine beni yaz
Kuşkulu nehirin akışına yüzerim
Alevli geceler dert sormaz
Gözlerim hür bakışımda bir mana

Son gece dostum merhaba
Zinciri koparıp elaleme söverim
Ay bana bakmış ben aya
Kibiriti çak acımızla sen ağla

Benim yine korkularım var
Çiçekleri yüreğime sar
Hayatımı suskunluğa sattım
Gecelere adını bıraktım

Farzet soyuldum yolun başında
Pusulamı bilmem
Sonsuzluğu hissedebilsem
Kabre düşer hayalim dünden

Kaç kez doğurmuş oyun parkına
Bir ton dilber
Anlaşılan çok yol gitcez
Annem öper sabrım dinmez