Hidra – Nefes Alamıyorum

Işıkları kapalı bi baht
sınıf sınıf ayırmaya bayılıyolar
kırıntıyı çok görüyo kayırıyolar
sırrımız bu daha bizi tanımıyolar
kırıp kırıp ayırıyolar
ve buna bi kılıf bulup arınıyolar
bi zavallıyı öldürüp de salınıyolar
normal değil yaşananlar
savananı savun ona
yakaları bir araya gelmez -çok zor-
paraları villaları derken -kozmos- daralıyo fizana giderken -çok borç-
yaralıyor bir anayı dertten
anlamıyor dertten
hak arıyor yakarıyor herkes
kapanıyor konu yine karalıyor birileri
gezegenin kötüleri kazanıyor
bi direniş yaratıyosa da durum,
tanımıyor iyileri
kimse!

arabama binebilir miyim beni bırakın diyorum,
diyor; no boy
kana kana içebilirsin kanımı
ölüyorum seyrediyor oradaki doktor
üstümdeki polis dizi kesiyoken nefesimi
hatırlıyorum annemi son hayalim oydu
acı ölümün uyuyan nesili uyandırıyor
ışıklar içinde uyu GEORGE FLOYD
rest in peace my big brother
artık devrim var istila var
istisnalarınızı pis bi kağıda yazıp istirahat edin
ikinci dalga gezi
pislik ağabası yönetiyor sanıyor bu gezegeni
şerefini s*kmiş atmış
adı donald, koca bir kanıt
yaşaman tetikliyor isyan hissiyatımızı!
vazgeç!

Baskıların bitmiyor
sancılarım dinmiyor
ölüyorum biliyor
NEFES ALAMIYORUM
benim rengim dilim yok
insanım ve kinim yok
öldürürsün niçin boğup?
NEFES ALAMIYORUM
bedenim ve içim soğuk
ve bedel ödedim çok
nefretin kölesi o
NEFES ALAMIYORUM
lütfen bırak yakamı
dünya benim vatanım
anla sayın bakanım
NEFES ALAMIYORUM!