Kahraman Deniz – Adamın Biri

soğuk bir mevsimin ortasında kaldım, itirazım yok
ihtiyacım kalmadı dostlarımın geri ödemeli iyiliklerine
bana başka bir çözüm bul, hadi!
yalanıma ortak olana bu kadarı fazla gelirse
kaderi baştan yazmak mı gerek?
kederine diyemediğin ne varsa yazıyor olmaktan da sıkıldım
yeni bir şey diyebilemem, dünyaya tekrar gelebilemem
gettoma ucuz bir kahraman gerek
ama çok ileri gittim, geri dönemem
eli kanlı bile değil bu katilin
kurgusal savaşına şehit düşemem
müziğimi bırakırım bir tekkede
şerefimi unutuverirsem
seven olmasın açlığımızı bilmeyenden
seren olmasın yere, bu beden kalkmayacak
gelen olmasın, bu kapı artık açılamaz
delen olmasın, dağlarım buna dayanamaz
kana bulanır kara kurdeleler
ve çok zor, çok zor böyle yaşamak
cehaletin alevleri sarar
kitabım yanar onların kirli fikrinde

karşımda gülümseyen koskoca bir hedef var
ve benim semtime hiç mi hiç yakın değil!
düşmekten de korkmuyorum
çünkü yerim kuyunun dibi, kuyunun dibi!
uyudum ki gün doğunca bu acım ölsün
mümkün değil, mümkün değil!
savunduklarım savuşturdu ismimi
ben adamın biriyim, adamın biri!

yönümü bile bile tersine gidiyorum
bu ‘deli’ etiketini üstleniyorum
duymayacaklara bile ses veriyorum
düşmanların ismini ezbere biliyorum
çok karanlık ama ben görüyorum
ve de kaybetmiş gibi görünüyorum
ama kazandığını zannedenlerin manitası bana geliyor
ve reddediyorum
küfürlerinizde korku seziyorum
yapamayacaklarınızı yapabiliyorum
çok delikanlı takılıyorsunuz
ama sizin sokakta tek geziyorum
kime aitsin ki, kime hain dersin?
tasmanızı tutan kim ise, gelip kendi söylesin
bilim olmasın, sonu zulme varacaksa
selim olmasın aklın, mazluma yaramazsa
elim olmasın, gerçekleri yazmayacaksa
film olmasın, bu hayat gerçek gibi değil
her birimiz karanlığa bir ışık yaksa
evrenin en güzel güneşi olabiliriz
sevilmeden sevmeyi öğrendiğimizde
boğulsak bile aşkın denizinde, ölmeyiz