Kahraman Deniz – Gelirim

Tıkanırım ara sıra, o güvendiğim ilhamlara küfrederim
kafadaki kozalak asit yağmuruna tutulmuş, yükselirim
tutunurum açtığı yaralara, geleneksel depremlerimin
yıkılırım, içim enkazına hapsolmuş, çıkarın, geleyim
yazdım öylece, düşünmeden, yeni ve sıkı bi’ ‘flow’ denedim, işte kaydı
hep önünde iki yol, ikisi de baydı; mutlu ol ya da öl, hepsi aynı
hangi yaram açık kalmadı, çabuk iyileşti ve kabuk bağladı?
hiç güneş açmaz mevsime döndüm, yer buna sustu da, gök ağladı
hüzün üstüme inmiş ipince bi’ sis, tutar en güzel hissi içinde hapis
burada bir haksızlık var, gönül işi mevzu bahis

Çöker üzerime keder, esiriyim
bu gece de ben ölmeye meyilliyim
çağır beni yine saza-söze
doğar, gelirim

Çıkar önüme, dağı da deviririm
yürürüm, ben az ötede yenilirim
çağır beni yine saza-söze
koşar, gelirim

Yüreğimin aklımı işgaline marş yazdım,
yayılır söylenerek
yine kıyamadım, askerlerimi çekip sakladım, her yaşama zafer diyerek
ama unutana sonunu hatırlatmam gerekir ki tutunabilelim severek
öyle yaşa ki o canını söksün ölüm bile elleri titreyerek
dürter güdülerim, az bir zaman olduğunu hatırlarım istemeden
dönmem buralara, bir terk edebilsem, hiç kimseyi özlemeden
gitmez densiz misafir, yediği kabına yine iyicene pislemeden
gerçek bensiz de zahir, dilim had bilmez, duramam söylemeden
zaman aktı da ben geri dönecektim;
oyunum kalmıştı, bitirecektim
ben dünyanın çilesini çektim,
e kötü mü ettim? beni buldum