Kayra & İmpala – Durduk Yere

Kanar beynim durduk yere acır içim
Donar kalbim durduk yere kanar beynim
Orda mıydım? Durduk yere tırlatırdım
Erken ölmüş herkesin rüyalarından uyandım!
Bir anda parçalandım ve yoksulluğa alıştım
Bak bi’ izle iyice bak bu şehri seyret
Gördüğün ne varsa korkulardan ibaret
Neye delalet sence sebepsiz cinayet
Kireç kuyularında vicdan bunu kabul et
Görmedim yok duymadım yok hepsi gerçek
Herkesin bu kambur sırtına hançer incek
Hani bilirsin sarhoşlukların karanlık anı
Bi’ şeyler anlatırken aniden duran zamanı
İçinde kaybolan tanımsız ve dilsiz hıncı
Daha fenası yürekte mıhlanan inancı izle
Ordayım ben işte!
Bu yolların tam ortasında şu koskoca hayata
Tek bi laf kafamda
Ödeyemezsin hakkımı, ödeyemiycen asla!
Ödeyemiycen asla!

Gölgen bile yeter, sen yeter ki yürü birazcık anla!
Her şeyi yaz bi’ kenara benim aklıma gir bu da biter zamanla
Sana zor geliyor bak, benim üstüme yok yere geliyorlar
Ama geçiyor hayat yine
Her yeni sorun bana yol veriyor da
Her şey sona eriyor bak, yeni başlamışken henüz

Bu şehrin kalabalığında kaybolan ölümlü hayatlar
Elinde çay sigara gaste dağılan hatıralar
Kafamda kuruntular ve yorulan hafızamdan geriye kalan
Tek dalımsa simsiyah bulutlar
Şimdi öyle ölmek olmaz
Yarım kalan hatıralar mezarlara sığmaz
Okyanuslar ağlamakla dolmaz hisset kendini
Bi’ bitse dediğin her şey başladıysa tekrar
Kopardıysan ipleri ve de karardıysa ekran
Daraldıysa ruhun tek başına ağladıysan her zaman
Çıkar bu ütülü gömlek gardropta kalsın ellerimde kan var
Sözümü tuttum her zaman hayatta benim elimde zarlar
Bütün kirler üstümüzde olsa bile çıkar zamanla
Gördüm ölüler bile olmamaktan bıktılar zamanla
Burda şarkılar kravat takar yürek dağlar her şey
Burda doğmamış bebekler ağlar yüzü asıktır herkesin
Ve haneler dağılır 30’da hayallerini terk edip
Burda yorulmuş iki adam şarkı söyler boşluğa
Şöyle bir bakınca akıp giden zamana
Durduk yere her şey durduk yere anla