Kayra – Pazar Yeri

Pazar yerinde vişne rengi basma elbise
halimiz ne böyle kirli tırnaklarımı görme
dirseklerime yüklenen kederden muzdaripken
şimdi bir pazar yerinde seni uzaktan izlerim ben
aklım ermez gözlerim ise uzağı görmez
bunda kaç anlam yatar yeminlen hiç bilinmez
benim bu sabrım hayal kırıklığında doğdu
kafamda göz kapaklarım da tam o dakika durdu
bıçak bileyenler kederli anneler
vakti bol gelen emekliler ve hiç sevilmeyenler
inanmak öyle zor ki en başında sen ve ben
ve çaresizdir hala bütün yeminler
kirli toprak ruhlar aniden karışacak
amansız zaruretler halden anlamayacak
bilinmez yolculuklar bir anda noktalanacak
ve bir pazar yerinde kimse böyle ağlamayacak

Emin ol aklımın yegane rengi sade külden
kirli tırnaklarıma denk düşen kepazelikler
kimse görmeden buna üzülmeden
şurada kıvrılıp gebercem hissettirmeden

Çocuklar anlar her şeyi konuşma yanlarında
kaldırımlar ezdin elinde pazar çantasıyla
kumaş satan bir dükkanın yanından aşağı
yürüdün ah bir bilsem kim bilir neler kafanda
sorsan olmaz yanına gelmek mucize
doktor iyi gelir demişti bu mevsimde mucize
nolur öyle gitme parkın orada bekle
hiç değilse umuttur bu gözümde bir nebze
fazla isteyince sanıyorsun ki bazen olacak
çocuklar görecek her şeyi ve asla konuşmayacak
şimdi camdalar biliyorum ki görüyorlar beni
asılmış çamaşır arkasında öyle bakıyorlar
utancım asırlarca bulutlansın hafızanda
bilinmez yolculuklar noktalansın bir anda
bir anda sussa keşke bir anda dünya
birisi örtsün üstümü gazete kağıtlarıyla