Kerim Araz & Yener Çevik – Uçurumlar

Direniyorum ama sonu yok gibi yar
Sayamıyorum geceleri dök içime yak
Ölemiyorum geri dönemiyorum ah
Gönlümde bu yaranın izleri var

Doluyorum doluyorum da kuruluyorum
Nefes alıyorum yine de yaşamıyorum
Bir sigara yakıp onu da aşamıyorum
Batıyorum batıyorum da çıkamıyorum

Bir yanım acı bir yanım kara bir uçurum
Bir yanım ölüm bir yanım ölümün çukuru
Kirli bir masanın üzerinde bir yokuş
Çıkamıyorum bu sefer bu sonum olur
Ah

Yağmur yağmış ıslanmışım
Seni de ben gibi sanmışım
Çocukluğumdan gençliğime yanmışım
Kalmışım bir başıma kalmışım
Arsan kül tablası yanıyor
Yananlar yananları elbet tanıyor
Saçlarımı rüzgar bugün tarıyor
Kimine güneş bize de ay doğuyor
Her köşe başın önünün ardından
Kaldı mı başın sokakta hiç kaldırma
Büyüyünce sormazlar son durum ne
Bu faça gelene gidene