Koray – Ne Hale Geldik

Karanlıklar yakın ama başucundaki hikayeni anlat diye
Bekledim ben yine
Aydınlıklarım uzak kafamda at gözlüğü var gibi
Önüm açık her yer gri
Korkaklıklarım ardıma saklanmış anksiyete krizler diye
Pusuda bak bize
Ne hale geldin
Ne hale geldim
Ne hale geldik

Sarmaşıklara sarıp ama dikenlerini atıp anlat iyi şeyleri
Göster yine
Yapışıp kalmalarını alıp kahkahalarını basıp bağla beni
Arkadan ters kelepçe
Uykularımı kaçırıp benliğimi benden alıp gider gibi koşma
Kendi kendine
Ne hale geldin
Ne hale geldim
Ne hale geldik

Geri geldin yine geldin yükselttin bedenimi ruhumu geri verdin
Damarlarıma kadar ele geçirip gerçeklerle beni gerdin
Yine verdim avuçlarımı açıp umut gibi sonuncusu biraz biraz bulut gibi
Karıştırıp önüne serdim onu mutluyum ben istedim bunu
Oldun oldum duruldum koştum uçtum yoruldum
Yapraklarım taç taç kurudum acınası paramparça kayboldum
Ne hale geldin
Ne hale geldim
Ne hale geldik