Kubilay Karça – Zifir Kara

Kırıldı döküldü bu kalbim onu da adam sanırdım
Bu sensiz akşamlar güz gibiydi kışa çalardı
Düşkün halimi görenlerde deli sanırdı
Farkında değildim lakin sen bana zarardın

Güneşim doğmaz gece zifir kara
İçeriz tabi güzeliz içimiz yara
Düşüne düşüne yine düşeriz dara
Of nasıl bir yol bulunmaz

Kırıla döküle
Üzüle üzüle
Birkaç cümle kurdum evet
Aldırış etme sözüme
Hıçkıra hıçkıra
Ağlayan ben oldum hep
Bakmadılar inan ki hiç gözümün seline