Madrigal – Kelebekler

Tek kurtuluş yolu gün batımına doğru
Yok elinden tutan, yardımına koşan
Kendinden başka kimseyi düşünmeyen insanlardan
Kurtulsak yeter. Nere ne fark eder?

Ömrü kısa renkli kelebekler gibi, ateşe uçarız belki
Yoksun bir umut, bizim olacak
Eğer bir gün geri dönmek istersen
Çok uzaklara gidememişsen olur
Ama ben aniden

Kaybolurum, kendimi unuturum
Ama alışırım, yine de karışırım
Yokluğuna, boşluğuna
Umutsuz bir melodrama

Gökyüzü nasıl güzel,
Uçarken görecekler bizi
Bizi sarıp sarıp sarıp,
Rüzgara verecekler ikimizi.

Bu sabahların ardından
Eşsiz bir düşüş, bize kalan
Eğer o gün beni istememişsen
Bunu çok sonra görebilmişsen olur