Mert Demir & Mabel Matiz – Antidepresan

Bazen geceleri oturup ağlıyorum
Yorganın içine girip karalar bağlıyorum

En yakın dostum şişelerin dibi
Onun da bir sonu var, tıpkı senin gibi
Bitmesin istedim, uğraştım deli gibi
Hâlâ son bir sözüm var, dinlersin beni di mi?

Gitme burdan
Sen olmadan ben asla yaşayamam
Kesmiyor ne ilaç ne antidepresan
Çözemedim valla çok enteresan
Yalvarıyorum (Kafayı yiyorum)

Her türlü yaşanır
Bensiz de iyi biliyorsun
Biraz ağla geçer
Biraz da tutmalı yosun