Mert Dumanlı – Zaman

Yok ki bir amacı ben önümü göremem.
Attığım adımın atarı benim kime ne?
Zaman gerek bize.
Dağılmak (Ayılmak) için güzel sebep.

Beni bir tart.
Başka başka arzulardan doğan hazdır aşk
Başka tat, durma kaç, gözünü aç, tenimi hisset,
adımı duy kulaklarında.
Ilık esen bir rüzgârım ben ç*plaklığının gettosunda
Maritim gözlerin ve bu ritim.
Bir kadeh scotch içinde buz eriten nefesin.
Tuz, deniz ve Efes’in mutluluğun tepesi.
Yükselirken o biçim düşmeyelim ezilmesin bu şehir.

Bir eşikten atlar aklım birleşirken zaman, mekan, yalan,
haram, kaos, kan ve delirmeye kala.
Gitme kal desem de sigara yak ve sende olanı üfle
her hatanın bedeli var.
Olmazsa hayat bize sunmazsa fırsat yaratıp
yapışıp kalalım ikimiz duvarda

Tahmin et bilmek değil büyük marifet
Mesafeler engel olur muydu istesek.
Ve sahiden kalır mıydın söylesem?
Söylesem gider miydin yine böyle sen?
Yarına kaldı dünlerimiz onla.
Vedalarımız onlar.
Yalanlarınla sorma.
Bir daha seninle olmam.
Ne kaldı başta sonda?
Ne var ki hep bir sonra.
Bu denli emin olma.
Yalanlarına doymam