Mert Kıyak – Yalanlarınla Kal

Yalanlarınla kal
Yaralarıma sancı girdi bu akşam gidiyorum
Of gün batımına doğru güneş doğdu
Sensiz ölüme doğru

Ne fazla mutluyduk ne fazla durulduk
Bir anda ne ben dur dedim ne sen de kalmak istedin
Adalet bu muydu?
Özlemim temelliydi
Dur demedim çünkü gözlerinden belliydi
Gelsen şu an sarılsan bir anda dönse şansım
Boşver bırak be bazı şeyler böyle kalsın
Olurdu son sözüm
Gözlerimin tek edasından sessiz sedasız gitmem
sen değilim ben en azından
En azından yaşadık zor ve güzel bazı şeyler
Anlatılmaz yaşanmaz da aslında sensizlik
Tüm yollarım tıkandı çoğuysa benim hatamdı
İçten söylüyorum kimseyi sınamasın seninle tanrı