Mert Koçak – Ütopya

Sandım teranedir serzenişin
Gibi son gidişin, bu da son seferin
Kalbimin trenine ilk binişi
Bu da son biletim, son gidişim

Üşürüm geceleri, tenini hecelerim
Sözlerim bilmecedir, çözemem düşünceni
Düşerim gözlerine, kokunun peşindeyim
Yenemem hasretini, kalbimi mühürledim

Yorulmuş bedenim
Hapsetmiş ruhumu gamzene esirim
Kaçıncı kabusa uyanmış adamın
Tek katilidir o gözlerin

Döner dünya
Bizim için yaşarmış güya
Hayal bu ya
Varsa yoksa hep hep (bir) ütopya

Yalnız, yalnız uyuyamam anla beni
Yansın, yansın baktığın heryer gibi
Fani dünyada bir ani ölüm var
Zalim kader ayırmadan
Hadi gel koynuma sar