Mert Şenel & Sokrat St – Yeminim Var

Yok artık geçmişteki ben
İzleri kalmaz kaybolup gider
Bilirsin beni, çok hissiz biri
Yaşarken de burada yoktum
Ama ölürsem dirilirim belki
Yeniden geleceğim, göreceğim
Yaşamak nedir ögreneceğim
Hoşuma gitmezse söveceğim
Belki de doğru yoldan döneceğim
Başımı koydum uzandım
O zaman toydum susardım
Artık ben doydum usandım
Yolumun yolcusu var mı?
Sanırım yorgunum artık
İçimde korkusu kaldı
Hep ben yanlışmışım ya
Kimlerin doğrusu vardı?
Sanki bütün şiirler ve şarkılar yalandı
Şimdi en yakınımda uzaklar var artık
Tüm güzel sözcükler muamma kaldı
İçimden geçenler dudaklarda farklı

Yeminim var dönmem ben
Başımda bir sürü dertler varken
Koşup geldim sana erkenden
Sakın bana var deme çıkmazlar

Yeminim var dönmem
Eminim ya dönmem
Delirip delirip durdum
Gözümün parıltısını önlersen tekrar
Gidipte dönmezsen tekrar (ya)
Sırtımdan vuruldukça ben sırıtıp durdum
Eskiden duygusal bir adamdım da sıfırım şimdi
Kendimden tiksindikçe kendimi terk ettim önce
Senden sonra kim geldiyse de bana kırılıp gitti
Elimde değildi, bir süre kendimde değildim ama iyiyim ben
Paranoya sinir ama iyiyim ben
Hasret ve küfür yine de iyiyim ben
İyiyim ben (ya)
Göz altları morarmış bir çocuk
Ruh hali biraz Anadolu
Sağı solu belli değil yıprandıkça olur
Düşe kalka yıkadım üzerimde ki çamuru