Metanoya – Dehliz

Her adımda yeni bi’ hayat var
Yüzünü gören yok, umudu kuran var
Yorgun sesi, yeteri kadar da yanıyor ya
O orda, her gün her saat
Orda, yazmakla yeri dolmaz yine yak

Yak eceli gecene yine saracaklar
Hakkını gasp edip alacaklar
Sessiz olanlara kasıtları var gibi yaşıyorlar

İyi mi değiliz kine meyilde iyiyiz
Bize renksiz tekdüze ve hissiz her düş
Ama yazmakla
İçine atmakla
Zamana sarmakla
Kedere yaksan da yinele

Kavram ara ya da para bul
Proletarya bedenim isyanı bu
Bedenin her izbe işte istif körpe
Güneş görmez umutların ardı bizde
Yine yak öylece dur
Gökyüzü kadar derin değil hiçbir husus
Bak bana yak kendini bul
Hakkını gasp edip alacaklar gibi yaşamaktan

Günün daralıyor resimlerde
Gecen geçer o his dehlizlerle
Yine yarın arıyor derinlerde
Günün yorgun, gecen kısa

Her resimde yeni bi’ umut var
Gözünü kapatıp hayali yaşıyor sessiz, sessiz
İçine atar da yeri dolmaz
Yine anlam arar güne
Bi’ durmaz
Kaçsan da yeri dolmaz yine yak

Yak korkularını esir alacaklar
Tehditkarvari bakışlar
Neyin var der gibi bakarlar suratına
Sen her gün yaz
Anlamsızlığa doğan her gün gibi yaşanan her saat
İçinde yoksan
Zamanın noksan
Güneşin çocukları doğacak bir gün elbet ama
Çare ara ya da dur mahpus da
Bu duyma durma yaşa hissiz olma
Bir gün gelecekler
Gülecekler
Silecekler hayalini
Kendimi göremediğim bir dünyanın içerisinde yok gibiyim
Rüyalar gibiyim trilyon beynim
Kazavari kulaklarından geçtim ben