Muşta – Benim Zararım Kendime

Benim zararım kendime
Durduramıyorum zamanı
Benim zararım kendime

Benim zararım kendime
Yine geceleri kasvetim öl diye
Sabahlara kadar düşünüyorum yine olmuyor
Çözemiyom derdimi ben niye
Bu koltuk bu yatak odası beni boğuyor
Benliğimi çekiyo daha da dibine
Az kaldı çekip gidicem bir daha dönmemek üzere
Üzerime gelmeyin artık

Boğuluyorum artık
Beni benden çaldılar hainler
Vurdular sırtımdan ah
Etmedim hıncımdan
Sustuysam beni korkak sanmasınlar

Başarıcam bunu sana borçluyum
Düzeltcem her şeyi hatamı biliyorum
Bazen içine dalıyorum yalnızlığın
Babamla buluşuyorum (ah)
Konuşuyorum, ona danışıyorum
Sensizliğe çok zor alışıyorum
Karışıyor kanıma maddeler
Beynime zorla hükmediyorum ve de ölüyorum