Nahide Babashlı – İstanbul Uyurken

Ne seni gören ne seni duyan var
Artık kayboldun nereye
Sorarlar seni, görürler halimi
Sahi dönmez misin geriye?

Sorma, derdimi yazsam bütün duvarlara
Yetmez ki bu şehir
Yorma kendini, bir daha açmaz çiçeklerim
Soldurdun hepsini

Ah İstanbul uyurken gözlerimden gözyaşlarım
Kayar yanağımdan sessizce ben hep ağlarım
Kâh bu sahillerde kâh denize açılıp
Martılarla mektuplar yollarım