Nazan Öncel – Köprü Altı

El kadar bir çocuk
Sokakların elinde
Yok sayılmış
Hiç sayılmış
Toplamdan çıkartılıp
Atılmış

Sokaklardan dost olmaz
Kara kışlardan kardeş
Kötüler dünyasında
Issız yapayalnız

Köprü altı benim
Meskenimdir dedi
Ağladı gözleri
Sustu dilleri
İki çay söyledim
Elini sürmedi
Ben niye doğmuşum
Arkadaş dedi

Ama yok sarılsın
Bana yok avutsun
Çok itilmiş
Hor görülmüş
Toplamdan çıkartılıp
Atılmış

Hiç mi değişmez bu kader
Bu kadar mı imkânsız
Bu ne bir ilk
Ne de sondur