Özgün – Mümkansız

Aşkta yanan olma, sızım olma
Deli olma, benim ol, gel bizi yorma
Her şey bi’ muamma

Ben seninle efsaneyim
Yoksan deli divaneyim
Döndüm taştan duvarlara

Gülüşün çevirir yüzümü baharlarına
En azından kal rüyalarımda

Derler ki daha anlamlı bakarsa gözler aşkla
Vazgeçmez direnir yüreğim seninle her savaşta
Leyla’yla Mecnun utanır bizimle karşılaşsa
Mümkânsız bir sevda bu başka bambaşka

Kafam karışık ben o gün kalbi mühürledim
Dokunmadım senden başka kimseleri öpmedim
Yeniden başlayalım dersen bir adım ötedeyim
Tabii sen de verdiğin o sözü tuttuysan

Mümkünatı imkansızdı, mümkânsız yapıp gittin
Senden sonra sert vurdu hayat ama diz çökmedim
Ne kaldı ki senden sonra elimde avucumda
Soranlar oldu ayrıldık diyemedim