Patron – Sonuncu Kez

Bu sefer gerçekten bulduğumu sandım
Ellerimi tuttun bıraktın
Ben uslu kalırken sen mevzu yapardın
Sustum kırıldım
Ben kustum birazcık bu sessiz karanlıkta
Eskiden ikimiz küçük yatakta çok sesli yatardık
Edepsiz bakardık
Güvendiğim dağlara karlar yağarken
Esşizdi halbuki inandım mal gibi
Sepepsiz yaşandım hazanda kar gibi
Çığ şimdi
Hevessiz kalandım yüzümde kan izi
Özünde iyi ama karşımda el gibi olunca yar
Gelip deldi ve sırta bıçak girdi
Aramaktan kendimi ayağıma kara sular indi
Yokuşta bedenim hep yara bere şimdi
Bu son değil içtiğim arabada binlik daha var
Yeni oyuncağınla sana mutluluk dilerim
Sayende geçmişten geleceğe döneceğim

(Giremem aralarına)
Neden beni aramadı daha?
Merhem o yaralarıma
Aitse başkalarına
Giremem aralarına
Bu son sefer
Bir cahillikti sonu yok
Bu yol keder
İnandım başka suçum yok
Of yeter
Bu şehir beni darlıyor
Katilim beni arıyor
İstanbul bana ağlıyor
Bu son!

Sonuncu kezdi sana inandığım
Bu sonuncu kezdi koynuma aldığım.
Tüm günahlarımız da boynuma kaldı.
Bir an senin de sevdiğini sandım
Bir yaz geçince gerçeği tattım
Sen hevesi aldın ve kederim arttı
Geçelim artık
Üzgünsün sandım sözüne kandım
Güzele daldım ve süzerim parkı
Denize sardım, küreğim battı
Tepemiz attı
Gezerim mağdur sele verip aklı
Geceme yağmur bu sele katkı
Düzene karşı, yüreğim haklı (of!)
Neden gelir ki aklında biri varken
Ve bedel nedir bu kalbime kilit madem
Bu neden döner de en başa gelir halen?
Neyi paylaştık geri al ver
Beni affettiysen sal sen
Yapamam ben