Pınar – Yokuş

Yürüyorum yollar yokuş
Görüyorum sonlar güneş
İlkyardımda bıraktım
Bana bıraktığın bütün o siyah gölgeleri

Biliyorum onlar yavaş
Seviyorum ondan sonlar
Sağladıklarım bitince yakın dostum
O benim yarım cümlelerim

Arıyorsa kendini buluyor sonunda
Beni sorma
Mutlu sonlar yazar
Duymayan kulaklar için çalıyor bu tonlar

Bir de kendini sal çalsın
Kimi çalıyorsa
Çalmayanlar bakarsa saklında hazlar, yasaklar
Sonu sana çıkan o yokuşlu yollar

Korkma gerçeklerin iyi olacak düşlerinden
Savaş suçlu, galiptir haklı güçsüzken

Saığdıramadı kendini
Sevdiremedi kimseyi
Kalbini kaskatı buldu günün birinde
Kendi enkazında hayalleri

Sivriliyorsa dilleri
Giydiriyor hükümleri
Omuzunda taşıyamadığı o yükleri
Belli belirsiz içindeki düşleri