Sagopa Kajmer – 366. Gün

Kurulu bir makinayım ya arıza yaparsam?
İstemediğim halde ya devrelerimi yakarsam?
Dik durmam gerek ya yere yıkılırsam?
Ya bir çuval inciri mahveden ben olursam?
Bir daha düşünecek olsam aynı yanlışı iki kere yapar mıydım?
Sanmam.
Eyvahlar olsun bir daha kanmam.
Ne de zor oluyor aradıklarımı bulmam.
Sorduğum soruların yanıtını almam.
Cevap belliyse sorusunu sormam.
Dişlerim sivri ama korkma ısırmam.
Bana ‘bit lan artık’ derler azalmam.
Sohbeti ne de düzetek, haz almam.
Çoğundan hoşlandığımı pek sanmam.
İstediğim anda istediğim yerde olsam.
Süperman gibi istediğim yere uçup konsam.

İnkarı bırak kabullen,kabullenmekten başka çaren yok.
Ne de zor oluyor aradıklarını bulman.
Pek de zor oluyor aradıklarını bulman.

366.gün, yüzüm yine bana dönük.
Meskenim değişiyor maskenin ardı görüldüğü zaman kırılıyor kaburgan.
Panda gibi soyu tükeniyor güvenimin.
Ormandaki ağaç kadar yalnızlık yakından.
Hey, bana güneş olur musun istesem çevremi saran karanlık şu perdeden?
Ben göremesem de uzakları şimdiden,
bana her şey çok uzak be kendiliğinden beri kendimi bildiğimden.
Emin değilim bilmek istediğimden.
Defalarca yıpranırsın bildiğinden.
İnkar etme kabullen peşindesin bildiğinde bildiğine pişman olacağını bilmene rağmen neden?
Bir tek aklın kaldı onu da senden aşıramazlar.
Ara ve bul çok uzun saklanamazlar.
ne o?
olacakları biliyorken çok fazla şaşıramazlar.
Tazı durdu artık koşturamazlar.

İnkarı bırak kabullen,kabullenmekten başka çaren yok.
Ne de zor oluyor aradıklarını bulman.
Pek de zor oluyor aradıklarını bulman.