Sagopa Kajmer – Avutsun Bahaneler

Kaybetmedim hiçbir zaman dürüstlüğümü
Ama dürüstlükten çok kaybettim
Ben her şeye kafa tutmadan önce
Her şey bana kafa tutmuştu ben gördüm
Anladım ya fayda etmiyor bir şey
Engel olamıyorum, dağılıyorum peyderpey
Var kendimle konuşmak istediğim çok şey
Açarım ağzımı yumarım gözümü epey epey
Neden iki büklüm boynun?
Beslediği yılanlara mı kırgın koynun?
Kurtlar canını alıyorken koyunun
Bal umdun da arıdan sade kaldı iğne bulduğun
Kafan seni dağıtmadan sen onu dağıt
Kalbin yerinden çıkacak haydi biraz rahatla!
Bildiğim şeyleri ben de öldüremiyorum
Evet başa çıkamadığım oluyor olanla

Avutsun bahaneler
Avutsunlar beni avutabilirseler onlar
Pek sanmam, hiç sanmam
Elimi çektim altından taşın
Kurtuldu ezilen parmaklarım ama canım hala yanıyor
Avutsun bahaneler, bahaneler
Ah bu bana ağır gelen sözler yok mu
Ah bu bana ağır gelen yükler yok mu
Avutsun bahaneler, bahaneler

Vermedim kendimden ödün ne dün ne bugün
Ben zamanı öldürürüm zaman beni öldürürken
Kangren bir kolum vardı dün
Kesip atmak ağır oldu hem de onu çok severken
Anladım ki fayda etmiyor bir şey
Yaşamak zorundayım bu bildiğim tek şey
Sanki ben bir kobayım da dünya bir deney
Kaçacak bir yerin yok doğu, batı, kuzey, güney
Neden bakışların donuk ve yorgun?
Belli ki mahkemen var içinde büyük sorgun
Hayatını senden çaldılarsa büyük soygun
Sende ses yok, kalma suskun!
Ayakkabı bağcığı gibi çözüldü sırlar
Ben sessiz yürürken köpek bana hırlar
Yetmiyormuş gibi paçamı ısırırlar
Saldırmak için kendilerini kandırırlar