Şam – Gözlerime Bak

Siyahların tam içindeyim
Gözlerime bak…

İyi bak gözlerime
Siyahların içinde yok olan özgürlüğe
Kimliğimi gösteriyor bakışlarım
Çocukluğuma karanlık yakışmadı
Bir bedenim var ama hapis ettim onu
Tanrıma dua etim hayır olsun sonum
Cesaret edemedim tek başıma soyut
Cevaplar arıyordum niye diye sorup
Bütün insanlar diyor bana; düşünme yap
Ama okuduğum kitap yazar; düşün ve yap
Kahkahalar yarım kaldı karanlıkta
Bir kadınım fakat insan değil asla
Sen nedir bilir misin hissedememek güneşi suratında
Rüzgar esiyor ama tüm hisler uzağımda
Yaşarken üzerimde siyah bir kefen ama
Toprağa girdiğimde ulaşır aydınlığa

Siyahların tam içindeyim
Gözlerime bak…

Ölümü beklerken soldum, tüm renkler mi solgun
Göstermiş olduğum bu sessizlik korkunç bir çığlık sana
Haykırışlar boşluk
Kapalı algılarına yitik çocukluğum borçlu
Sürekli yokuş yolu koştur, sonuç; olur yok
Yaşamak doğup solumak mı boşa? Sonuçsuz mu son?
Koşulsuz mu yol? Söyle onursuz mu oldum?
Sorun bedenim mi yoksa sapık algınız mı?
Sordum, yoruldum
Koştum baharlara içi karanlık olsa da
Bu yorgun kanatlarım yitik umutlar
Dermansız ömrümden çaldığın çocukluğumu ver bana
Utanmadan yaşadığına otur şükret der bana
(Ya ya ya ya) Yine dert basar
Ah Hayat böyle olmasa
Diye savaş ama niye dönüyorum en başa
Yaşamayı çok gördün kimliğinden korkmadan
Artık sorgulama beni
Yargıların inancıma vuruyorken demir
Cehennemin içindeyim akıyorken nehir gözlerimden
Uçuruma sürüklüyor beni korkularım
Sonu bu mu söyle bu yaşamın
Dediler sabır et yol uzanır hep
Sonsuzluğa doğru yol uzanır