Şanışer – Depresyon

Günlerim geçiyor dostum, her gün geçmişi arıyorum mumla
Var gücümle yürüyorum, hep aynı mesafede kalıyor ufuklar
Un ufak oluyor yanıyor umutlar, acım kuruma konuyor
Yağıyor bulutlar akıl, huzuru kovuyor karıyor kumum kan
Asıl diyen olmuyor “kanıyor mudur yarası?”
Tütün almaya kalıyor mudur parası?
Kendisiyle iyi midir arası?
Kafasına dadanan acı yüzünden yine uzaklara dalıyor mu iki lafın arası?
Geceleri arıyor mu bizi? Evini temizlemeye kalıyor mu hevesi?
Bütün kemiklerini deliyor mu çilesi? İstanbul’a geliyor mu gidesi?
Ah, geri gel hazan, beynimi deliler basar
Çocuk olmak istiyorum, dinlemek istiyorum yeniden masal
Battım, gemiler harap, benim her savaşta yenilen taraf
Olsun, destan olur yenen ama en iyi şiiri yenilen yazar

Hala esirim, yine kimsesiz kaldım dünyada
Yalanı gördüm, sevdim

Yandı meselelerim gelir üzerime
Tanrım eser, elerim ağrılı düzenime
Yar, yalanın üzenine kandım
(Geri gel hazan, elbet varacağız yeniden yaza)
(Geri gel hazan, en iyi şiirleri yenilen yazar)

[Verse 2]
Yazmak ölüm, nifak yasak
Yazmak için birkaç yazan?
Kaçıncı depresyon bu? Her şarkıda düşer yüzünden bir parça Sarp
Ve yine yaklaşamıyosun inanca Sarp, yine bitmiyo’ gönlü diyarda harp
Fazla deniyorsun belki, belki hayat sana “S*ktir git!” diyor kibarca, bak
Bak, ruhumda yara her yer, içimde karayeller yollu para vermez, niye?
Yedi kıtada ara merhem, kahkahadan bir tebessümü sana vermez, niye?
Niye buluyo’sun hep kara kışı? Niye her gece o nefes daralışı?
Niye hep yara sızı, niye “banane” demiyo’sun, niye umursuyo’sun beş parasızı, niye?
Niye gönülde yarasın? Antalya-İstanbul ölümler arası
Bir araya gelmiyor yakası, kalemin bile gelmiyor yazası, yok