Selim Azdeniz – Kelepçe

Günler geçiyor bilemem
bu kader seçiyor suçluyu yine ben
ve zaman akıyor da hayat yeniden
yaşanır mi ki bence de yok bi neden
beni yargılar herkes dinlemeden
sen sakın onları dinleme gel
kafamda çoğalıyo inlemeler
ruhumu satıp da kirlenemem

sözleri irledemem inan hep düşünüyorum sanma ki geçmedi
bilemem meselen nedir aklıma düştü bu kuşku bi leş gibi
yürüdüm sana hep yolumun sonu yok tabi oldum keş biri
bunu unutma senden bi an olsun vazgeçmeyi seçmedim

Kelepçe tutmuyor kalbimden göçenleri
Hiçkimse bilmiyor aklımdan geçenleri
Sanırım özlüyom ömrümden gidenleri
Yine de gücenmedim

yürüyorum yine sokaklar dar geliyor
soruyorum niye geceler kahrediyo
bi yolu yok diye kendimi mahfediyomm
hislerin tarifi yok

bekleme arama ve sorma
mutlu değilim senden sonra
biloyosun ama geçer zamanla
giden değil yanan geride kalanlar
aşkını üç kurusa satanlar gibi olmadım
gemide batanlar titanik değil ama hep hatırla
yakıyosun geri gelip yine bi limanda