Sokrat St ft. Şanışer – Proletarya

Bu şehrin en karanlık sabahında
Ruhum içimde kaybolan çocuğun merakında
Peki hangi veda kırmaz seni
Gözün burada gönlün garbın afakında
Ama hala hüzün dolu şarkılar var ağzında
Sevgi sözcüklerin düğüm düğüm boğazında
Artık maraz doğar kırlar zira
Herkes iyidir ama kendi dünyasında
Kin karıştı kana düşer bir karış suratın
İnsan proletaryasında kafayı sıyırmış yaratık
Her doğru sandığın yanına bi’ yanlış bırakır askıya
Özgür olmak istedikçe kırılmış kanadın
Huzursuz tarafım kırar güven merceğini
Burada mutlu olmak değiştirmez düzen gerçeğini
İnsanlardan önce güven terk edilir
Çünkü yüzüne gülenler arkanı dönünce bükerler belini
Benim tükenmez yeminim gülüp yüzerler derimi
Önüme sürerler denizi derin güvertem delinir
Kusursuz bi hayat düşlemiştim oysa
Neden mükemmelliyetçiyim fakat mükemmel değilim

Ya…
Gitmeden ah kışı eğdim
Bilmeden alkışı sevdim
Yağmadı kalmadı keyfim
Gözlerimde yıldızlar var ama
Yalana doğruya değdim
Görmedim gün yüzü dünyada

Ayaklarım çizerken rota
Gülümse her şey giderken b*ka
Çünkü hala çiçekler kokar, kokar gerçekten
Yalan güzel gelir çünkü yorar gerçekler ah
Diker zindanlar, mutluluğundan gider bi’ damla
Her sokakta bi’ şeytan var
Savaşta meleklerden yanaysam yar biter mi kavgam
Gölümde diner mi dalga, dilimde bi’ mermi kalkan
İçimde diren diyen biri habersiz giren çıkandan
Bi’ ben mi aptal arkasında giden gider bi’ yandan
Bahçemde hiç çiçek yok her yanımda dikenli dallar
Var…
Kalır tüm izler, ruhum kahır filizler
Hüzüne varmaktan yorulmuşken aşıp denizler
Yıkansa su, su bu kirli kalbi nasıl temizler
Güzel günler yakın demişler
Viransa dizlerim yalandı biliyodum fakat
İnanmak istedim savaştım
Ruhumu ziyanla gizledim bi’ yandan öldüm
Bi’ yandan izledim