Sokrat St – Hipokondriyal Sanrılar

Hazin bir sondu şarkılar
Yorgun argın aldı başını boynundan sızan karıncalar
Gerçek gibi Hipokondriyal sanrılar
Ruhunu emdi garip canlılar
Çirkin bir ağrı soktu karnına, sustun öldü sandılar
İçindeki nefret kıvılcımı döndü yangına
Aldılar elinden aldılar hayalinle hayale daldılar
Cinnetin ebediyet akşamları değer verdiğin hangisi koştu yardıma
Artık için yoksun tanrıdan gölge düştü olgun tavrına
Hayatın üstüne gitmedin zaten çocukluğumda da çocuk parkına
Aynaya bak şimdi bir öpücük kondur alnına
Topla çantanı bir toz duman bırak
Geriye kalan hayat kırıntılarından öldü martılar
Soldu bahçeler yeşermeyen cana goncalar bırak
İnsanlardan medet umdukça sen, borç soktu başka borcun altına
Laf anlattın bu boş duvarlara, yüzün düşer kanar dudakların
Duman kafan yanar bu caddeler ve kulakların duyar yalanları
Tutup içinde kusar zamanları, bugün ölür içinde duran kalanların
Umut istasyonunda ki trenler seni almadan terk eder peronları

Benim için vaktin var mı?
Zamanın önemi yok
İki laf edelim öneriyor
Doktor ölümü göremiyor

Yine aynalarla kavgalar var nefret damla damla sayfalarda
Sabaha kadar içtim ayıla bayıla geceyi izledim hayran hayran
Yürüdüm insanlara çarpa çarpa
Yüzüme bakma benim aylak aylak, içime atamam içip içip parça parça
Zamanım az normalde insanlar kullanılmaz
Arkanda bir yangın bıraktıysan beden kurtulur da ruh kurtarılmaz
Amacın kalmadıysa, hala hiçbir yere varmadıysan
Bunu sen seçtin hedef bulunur ama hiçbir hayal kurtarılmaz
Sadece bir sanrının konuk oyuncusuyum belki
Arkamda bir yangın bırakmayacağımı bilsem
Terk-i diyar etmek isterdim
Hoşça kal…