Suzan Hacigarip – Kırdığın Kadar

Ne aşk sevgilim, ne zaman
Bihaber hala varlığımdan
Doymadı maalesef içinde kalan
Yol yakınken dön hadi hep sendin yorulan

Bir ömrü öylece
Bir mezara gömünce
Ne kalır geriye
Boşluk dışında

Yaktığın beni söndürmedin
Kaldım alevlerin ortasında

Yavaş yavaş gelin üstüme hiç varmadan
Yalan dolan bir hikayeyle beni de yakmadan
Yorgun biriyim belki çokça anlaşılmayan
Gurur değil istediğim sadece zaman

Sende bir aşk değil bin aşkın acısı var
Yalvarırım bırak bu yalnızlık seni boğar
Hem nefessin hem de cellat korkarım öyle
Neden sevmedin bu kalbi kırdığın kadar