Tankurt Manas – Paramparça

Yaralar iyileşmez susmayı öğrenir
Şimdi sen hangi güneşe bıraktın gittin gölgeni
İçimde kıyametler inan ki sönmedi
Öğrendim artık yaşarken içinden içinden ölmeyi
Yarama kabuk ol, ama çabuk ol
Tavana gözlerim yine dalıyor
Bunu hak edecek ne yaptım diye bakıyor bana
Arada özlemin beni sarıyor
Sonra nefretim beni gelip geri alıyor ama

Biriktim doldum yoksun onsuz koştum yarınlara
Dirilttim öldüm kaç kez canım yana yana yana
Bir varsın bir yoksun, hikayemiz paramparça

İnfilakım o, intiharım o
İntizarım oydu, imtihanım o

Mavi hayalleri karalara batır
Kopan her parçanı kül tablana yatır
Bi duman bi dudak bi kokun
Bi uzak bi şehir bi kadın ve yasaklanır adın
Hayalini al bi odada yak
Bi şarkı aç bi notada kal
Omzuma yığılıyor efkar
Oluru mu var oluru mu var
Acı sustu azı oldum
Seni çizdiğim her duvar yazı doldu
Hasret tercih değil razı oldum
Olan olmadı yazık oldu
İçerlenip susuyorum tüm her şeye
Alışkınım kendimi hiç etmeye
Anlamı kalmayacak bunların
Bir gün aşağıdan bakarken çiçeklere