Teoman – Hızlı ve Acısız

Kalbime düz kontak yapmıştım
sapmıştım planımdan
beğenmeden yazgımı.
yürümüştüm suyun üzerinde.

sihirli bir fikir bekliyordu beni
dünyanın bir yerinde
ben biri değildim,
ama başkaları da değildi

şanslıydım, düşüktü beklentim
sarhoştum yıkılacak kadar
sahip değilken silahlarına
hiçbir şeyi merak etmiyordu insan

sıkmıştım dişlerimi
can atmıştım
kıyasıya her şeye,
hızlı ve acısız

midem alev almış
gözümün feri sönmüştü
tiksinmiştim düzen ve anlamdan
didik didikti içim arzudan

sarsın beni eldiven gibi diye
bir kıza yamanmıştım
sanki emzirmişti beni
kağıt oynayalım diye tutturmuştu bi gece

istiyordum 40 katırı da 40 satırı da
kusurlar buluyordum hayatın tadında
katilimi tanıyordum galiba,
o bendim bence

sıkmıştım dişlerimi
can atmıştım
kıyasıya her şeye,
hızlı ve acısız

enteresan bi zamandı
alk*lü çarpmıştım yüzüme
Ambulans çığlıkları vardı her yerde
maneviyat eksikliği işte

özenenler bir başka kadere
alay ediyorlardı benimle
bütün gözler elektrik mavisiydi
dört bir yana saldırdım panikle

vitaminsiz kalmıştım
boşboğazın tekiydim
zaten hiç bişeye saygım yoktu
insanlara da kendime de.

sıkmıştım dişlerimi
can atmıştım
kıyasıya her şeye,
hızlı ve acısız

unutmuştum hayatıma girenleri, beni sevenleri
zaten insanlar
beni hayal kırıklığına uğratmak için
vardılar.

dilimi bilmedim bazen,
sözler çürüdü o zaman
suretimi benzettim kendime
sanki tanrı oldum, haşa

parfüm kokuları, ahtapot kolları
hayat sadece bir şey hakkında olmalı
dalgın, yorgun, hastalıklı
uyuyamadım uyumaya çalıştığımdan

sıkmışıtım dişlerimi
can atmıştım
kıyasıya her şeye
hızlı ve acısız

devler ve cüceler
sarraflar tefeciler
üstüme oturmadı hayaller
kesildim yemeden içmeden

geri de gelmedi bazen bilincim
zeval oldum elçime
düşündüm, bitirmeli dedim,
ve bir sonrakine geçmeli

çok eğlenceliydim bazen
eskiden, o zamanki sevgilimle
dansederdik saçmasapan
delirir, delirirdik, çıkardık zıvanadan

sıkardım dişlerimi
can atardım
kıyasıya her şeye
hızlı ve acısız

içerdi kanımı insanlar
oluruna bırakırdım
doyup kendileri gitsin diye
artık kanım akmayana kadar

13 yaşındaydım sanki
13 kurşun vardı vücudumda
ter bastı beni, anladım hayata mahkumdum
aptalın daniskası

feda ettim her şeyi kendimi kurtarmak için
dişlerinin arasından hüznün
daraldı zaman, bir şey çağırdı
bu gece olmaz dedim, artık genç değilim
bi başka gece belki

her zamanki gibi delirdim o gece
baktım anladım tekrar
her şey kurguydu
kalbimi büktüm, sığdırmaya çalıştım
eğildim önünde o büyük gücün ve kaderimin,
deniz çekildi o zaman

sıktım dişlerimi
can verdim kıyasıya her şeye