Teoman – Nevrozumun Zindanı

“Hey, kim var orda?” diye bağırdı adam
Ben çiçekleri koklarken
“Kimsin sen?” dedi
Dedim “Kimim? Ah, bi’ bilsem”

Cılız sesler içinde hiçbi’ şey
Düşmüyo’ gerçeğin payına
Zaten gerçekten bana ne?
Keşke hakikati bilsem

Kötü bi’ şey olacak
Eli kulağında
Umutsuzluk her yanımda
Bastım kanıma Xanax, Prozac, Zyprexa

Türbülansta huzursuzum
İhtiyacım var bir vedaya
Bi’ ayağım hep delilikte
Öbür ayağım akılda

Nevrozumun zindanlarında

Kelimeler varyetesi
Konuşuyoruz hepimiz boşa
Suscam artık, hayatın bağırtısına

Titriyordu gözbebeklerim
Gittim kumsala, kan işiyodu deniz
Boğulmuş balıklar kendi kusmuklarında

Ben de boğuldum sigara dumanına
Açıldı mesafe beynimle aramda
Boş verdim dünyaya
Hep kasa kazanıyodu sonunda

Saatli bombalar her yerde
Kelepçeler, domuz bağları
Ben kimim? Bi’ kadavra, bi’ soytarı

Cerahatler, iç hastalıkları
Bir sinir kriziyim ayaklı
Her yerim tıkalı
Bi’ potansiyel ziyanı

İlk taşı atan sefiller
Rütbeleri de sökmüş
Bi’ paçavrayım, yerle yeksan

Koca medeniyet çöküyo’ önümde
Gürültüyle
Kulaklarımı patlatıyo’ fısıltısı bile
Fısıltısı bile

Söyleyecek hiçbi’ şeyim yok
Ama söylemek istiyorum yine de
Oynuyorum insanlarla, oynuyorum insanlarla

Sonra bağırıyorum boşluğa
Bağırıyorum boşluğa
Boşluğa bağırıyorum, boşluğa