Tepki – Korkuluk

Bütün barış güvercinleri bir kurşun sesine uçar
Tabi mahallede kalamazdın
Numaran kayıtlı inan
Öyle olmasaydı aramazdım
Karıştı hesapları boşver
Ben ekside sen hep alacaklı
Sen güneşimdin ben aydım
Kaldım yine yapayalnız

Çek vur bir kaldı bu
İçimde bu ateşler
Boynumda buz
Süzülüyor melekler aynı kafam gibi
Dönüyor her şey kayıyoruz
Sanki Everest’in zirvesinden
Cehennemin derinlerine
Sen zirvede kal benim yerime
Takılma kafam iyi gibiyken benim dediklerime
Zaten güzel her şey kalır geride

Çocuktum anlamazdım of
Kapıldım boş umutlara
Koşardım korkmadan süratle
Sivri korkuluklara

Aklına gelir şimdi
Nerde nasıl
Sen kalkacaksın ama
Gururun hep yerde kalır
Bu kaldırımlara kazındı kaç hayalin adı
Döküldü üstüne biraz alkol biraz gözyaşı
Yaşadıklarım delice
Sanırsın hepsi geçecek
Bir kaçı kalacak
Canını yakacak
Son nefesini çek
Camını yarım aç
Karanlığa giden
İzmarite bakış at