Tugay Torlak – Sonu Yok Bu Masalların

Sonu yok bu masalların
Bizi kandırır hep yalan anlatır
Ölümle karşı karşıyayım anla
Geri bastı ayaklarım

Bitmedi kavgam! Mücadelem devam ve yoruldum
Bu dönüm noktam olabilirdi,önüme viraj konuldu
Biraz zaman gerekli toparlanmam için, hepsi bu!
Ben darbelerle ölmem hayat, daha da güçlü vur!
Aslında mutluydum, mahalle başlarında kuruşsuz
Ne kadehler tokuştu, Ne kağıtlar buruştu,
Ne dilekler tutuldu, Ne yürekler tutuştu,
Anlatsam inanmazsın ne yüzler unuttum.
Bu yüzden insanları anlamayı bıraktım.
Bence; siz de bırakmalısınız.
Hayatın kuralı böyle, irdelemek yararsız
Bu hayatta ne kadar yakarsan, o kadar yanarsın.
Biz aynı yolun yolcusuyuz, yollarımız karanlık.
Zararı olsa bile caddelerde derman arardık
Dört yanımız bahardı,güzeldi, gülüşürdük
Eskiden ekmekle oynamazdık, sadece bölüşürdük!

Sonu yok bu masalların
Bizi kandırır hep yalan anlatır
Ölümle karşı karşıyayım anla
Geri bastı ayaklarım

Unutma her masal biter, sonunda kaybeden hep sen
Aynı yalanlar söylenir, yine aynı hikayeler.
İnsan yara alınca gocunmaz ve hep bi daha dener
Önemli olan kazanmak değil, ettiğin mücadelen!
Bunun farkına var! Gerçekler tokat gibi vurmasın,
Arkanda hançer izleri, insanın kumpasıylasın
Tam ortasındasın hayatın, yoruldun kabul.
Herkese, her şeye rağmen yine de dik durmak zorundasın!
Kirli bi oyundasın yardım eden yok! (Yok)
Yere düştüğünde kaldıranın yok! (Yok)
Ağladığında omuz olan yok!
Ailenden başka yanında olan hiç kimse yok. Anla!
Durum böyle vahim, benim ellerimde kan izi
Oldukça çaresiz ve agresif bi tavır hakim
Günahlarla boğuşmaktan sıkıldığım bu genç yaşımda
Bu şehri terk ediyorum, elimde valizimle!