Üner Demir – Kokunsuz Mevsim

Kokunsuz bir mevsim yine, sarmış dört yanı
Bak bu şehir, bizim için şarkı söylüyor
Bir bakışın anlatırdı, asıl olanı
Bak bu şehir, bizim için ağıt yakıyor

Duy beni
Yazdığım her şiir dönüp, seni soruyor
(Ne söylesem, lafın ucu sana varıyor)
Vay seni

Kuşlar ötmez, yıldızlar yok, ifademden men
Bilmeni istediğim hiçbir duvar, seni görmüyor
(Bilmeni istediğim hiçbir cevap, soru sormuyor)
Dön geri, bu kahvaltı demli çay bile
Sensiz olmuyor

Sabırsızca sarf edilen cümleler gibi
Bak bu şehir, bir çocuktu, artık büyüyor
Bir bakarsın anlamışsın, asıl olanı
İnan o gün, ağlamıyor insan, gülüyor