Velet – Sazımı Duvara Astım

Aslana yuvasında kıydınız
Kaç parçaya bölüp kaça saydınız
Deformasyon, samimiyet yoksunu
Boşuna arayıp duruyor karakter yoksun

Ama boşmuş, dolu kitaplar
Herkes yazar olur ama iki şart var
Bir yaşamak var yaşanan yazılmakta
İki bunu duyup hayal ürünü yazmakta

Şimdi es ver sonra es gel
Esmene engel olanı ez gel
Egonu yesin sümüklü böcekler
Eli silah tutmamış bebekler döndüğüm yolu emekler

(Sonra) basamak atalım
Gel cehennemin dibine bi masa kuralım
Bi b*k görmedik kara günümü yazayım
Benim adımı taşlara da büyük kazıyın

Zor mu, olayı buydu
Zoru başarmanın sonucu hepsi oydu
Duruşumu satmam ama kelepçe vuruldu dile
seçim yapmak zorunda bırakıldım yine niye bu rant

niye bu s*dik yarışı
cebim para doluyor bu garibanın savaşı
alayına kapı kapalı ve s*kiyim barışı
21 de öldürdüğünüz o veletin yaşı

bi ben mi yandım
sazımı duvara bi ben mi astım
notalara düşürüyo beni sevda
sen bu yüzden beni toy sandın

bi çınar ağacı
dalına düşen kör onu yuva sandı
düştü yüzü omzuma ve yükü kaldı
güzelliklerin bi tek adı kaldı

düştüm çamur oldu bu yüz göz
kaç kez küstüm oldular yüz göz
benim ömrüm sen kaç kara gün gördün
kaç kere öldün

kırıp çevir içip delir
g*tünle içiyorsan dostluğun mühim değil
bu yüzden düş gözden omuzumdan düştün çoktan
yok yere bozulur dostluklar

biraz daha sabır dedim
biraz daha kalır dedim
yine dualarım avucuma yapışır
küçük bi düşünce koca kafamı karıştırır

paranoyaklık yok değil derdim aslında
daha da büyük aslında
özgeçmiş kara kara kara gün kara
kara her şey beynimde kara