Yiğit Seferoğlu – İnsandan Uzakta

İçimde tutup tutup tükürdüğüm karanlığım olmasa
Nedir beni ben yapan, nedir beni benden ayıran
Bir bulut olmasa da içim yağarım
Gündüzlere yağarım
Bir alev püskürtüp gözümden geceleri aydınlattım

Ben bu kente dümdüz dalmışım
Çıkamam ki içinden
Benim ayaklarım iz yapmaz
Bulamazlar beni
Çünkü;

İnsandan uzakta
Bir nehir kenarına oturmuşum
Ayırsan da beni buradan
Sanki bu şehre gömülmüşüm