Apolas Lermi – Memleket

Yoksulluk atti sizi habu zalim gurbete
Söyleyin gidenlere dönsunler memlekete
Renk renk çiçekler açar kırlarda bayirlarda
Yazin durma gurbette gel da gez yaylalarda
Karadağ’dan görünür denizden giden gemi
Yolun düşersa ara orda bulursun beni

Gökyüzüne vuracak çamlarun doruklari
Komar çiçecukleri süsleyi yaylalari
Sulari soğuk olur çoktur gelu gideni
Bu sene yayladayım bekliyeceğum seni
Mezereme yaylama vallahi doyamadum
Harcadum gençluğumi bişey anliyamadum

Sabah akşam yaylada sığırlari yayarduk
Tahta arabalarlan çumenlerde kayarduk
Hafta soni yaylaya çikardi köyden millet
Arkalarunda sepet içlerunde bereket
Yol yok idi yaylaya gider gelurduk yaya
Şimdi yollar yapuldi binerler arabaya

Habu yalan dünyada yanacak kadar yandum
Candan sevduklerumi hep benum gibi sandum
Tesadüfen toplanur yaralilar bir yere
Harcadum gençluğumi iki paraluk yere
Yağsun deli yağmurlar yikan yüreğum yikan
İnsanun dosti çoktur gülüp da oynayiken