Kalben – Leyla’nın İzleri

Şimdi, senin üzerinde bir başkasının kokusu
Ve gözlerinde,
Çoğul bir uykusuzluğun buğusu.

Nasıl inanırsın mutlu olacağına?
Ben yapayalnızken bu odada.
Dizimin üstünde dünya

O, anlayamaz seni, hayattan beklentini, dinlemez söylediklerini
Birkaç kere sever gibi yaparsın.
Sonra çok sıkılırsın,
Pişmanlığında ortada kalırsın, benim gibi…

Evet, doğru! Seni çok sevmiştim.
Senin için her şeylerden vazgeçebilirdim.
Evet, doğru! Neden inkar edeyim?
Kalbini kırarken en çok kırılandı aslında benim kalbim.

Ama bitti, bitti, bitti, gitti, gitti;
İçimdeki Leyla’nın izleri.
Ama sustu, sustu, sustu, suspus oturdu;
İçimdeki Leyla’nın sesi.

Bedenin sıcak, cümlelerin soğuk.
Sesin güvensiz, uzak, sesin boğuk.
Usandım tenine üşüşmekten,
Göğsünden düşüşlerden usandım.