Sagopa Kajmer – Kağıt Kesikleri

Aklımın ucundan bile geçmedi pes etmek
Aslanın ağzıyla savaşmayanlara yok ekmek
İstediğini almak için gerektikçe diretmek
Bi’ dikçe yokuş çıkıp nefes neyim tüketmek
Kalan son dalımı da verdim ben ateşe
Yenilsen de doymadın pehlivanla güreşe
Ilık esintisin kafa, tutarsın güneşe
Anlattıkça dinliyorum peşpeşe leş klişe

Kapışılan bedava ekmek gibi hatalar
Şimdi toklar ama sonra acıkacaklar
Boynun kıldan ince ise yatışacaklar
Boynun dikse sana savaş açacaklar
Bunların hepsi karşına çıkacaklar
Tam “Bitti” dediğinde kabusu başlatacaklar
Namusun bekçileri uyuya kalacaklar
En büyük namussuzlarsa onlar olacaklar

Benden duymuş olma
Olan biten bu (Acil durum)
Benden duymuş olma
Olan biten bu (Sinyal, sinyal)
Benden duymuş olma
Olan biten bu (Olay, olay)
Benden duymuş olma (Kâğıt kesikleri kanatır)

Son gülen iyi güler ışıklarını karartma
Ben ağır abileri hafif gördüm abartma
Gerçekle mübalağayı birbirine karıştırma
Terazin şaşmasın, süte damla kan bulaştırma
Yerine adam koyamayız sen yaşayacan
Üstünde adın yazan kimliği sen taşıyacan
Hep okşamayacak hayat biraz da sen acıyacan
Acınacak duruma düşmemek için kimseye acımayacan
Ey can, kalmadı heyecan
Ne farkımız kaldı ki solucanlardan
Atlarken insanlar yüksek balkonlardan?
Karanlık manzaralar baktığım şu camlardan
Hazin mektuplar yazıyorum bu zindandan