Sagopa Kajmer – Sessiz ve Yalnız

Güvendiğim dağlara kar
Ağzıma çalınan ballara kan yağıyor
Ben yarınları bugünden tanırım
O yüzden umutlarım tek tek azalıyor
Bu yüzden sessiz… Bu yüzden yalnız…

Hayatın gücü onunkinin hep üstü, o nedenle küstü
Saçlarımın masalı gibi, siyahtan beyaza döngü
Çekilirken umutlarımın önüne sürgü, içim sürgün
Çünkü herkes özgür, bana tel örgü
Yalnız yalnızın halinden anlar yalnız
Cılız ağacın tenine balta değdi
Kaldıramadı bunu görmeyi, kaydı gitti yıldız
Yıllar altın,çalan hırsız
Yaşamak yıpranmaktan farksız
Ben yarınları bugünden tanırım
o yüzden umutlarım tek tek azalıyor sanırım
Artık masallardan uzak duran çocuklardır arkadaşım
Apar topar hazırlanmış bagajım. Nefes nefese yoldayım

Bir elimde yumruk, diğer elimde tokat
Katılaşıyorum kırılganlığıma inat
Yanlışlar pahalıya patlar
Böyle çıkılır hatadan katlar

Güvendiğim dağlara kar
Ağzıma çalınan ballara kan yağıyor
Ben yarınları bugünden tanırım
O yüzden umutlarım tek tek azalıyor
Bu yüzden sessiz… Bu yüzden yalnız…

Aşınıyor insan kaya gibi, dalgası hüzünse
Düşer yaprak kendiliğinden, mevsim hazansa
Yardım etmek isterdim hayatıma, lakin anla
Tükeniyorum zamanla
Öyle kalabalık ki içim, ne de yalnız kaldı dışım
Garip kaplumbağanın evini yıktılar bir hışım
Yazım biteli epey oldu, gelen gitmeyen kışım
Şaşırmamaya alıştım, zaman geçti yatıştım