Sagopa Kajmer & Go-Khan – Korsan

Önüme çıkanı yakarım çekilin!
Kara bulutlarımı dökerim üzerinize bilin.
Dilin kemeği sökük, değilim şirin.
Alın başınızı gidin bi başımdan.
Geldiyse başıma akılsız başımdan.
Varma aman ha üzerime, değme ağır sözlerime sakın!
Bu öfkeli bakışlar ardına saklanan her şeyi gözlerinin önüne sermeyi o kadar isterim
aması başaramam.
Soyut bu, somuta taşıyamam.
Nedense huyum bu kurutamam.
Kendimi kandırmayı başaramam.
Yok yok..Aman haa..
Haddimi aşamam kendimi karşıma alamam.
Çünkü onu ben yenemem.
Kafa da tutamam edemem.
Herkese gücüm yeter de bir bana bir dişimi geçiremem.
Bu kaçıncı denemem!…
Bu kaçıncı sıkıntı seviyem?
Bardağın dolu bir tarafı var evet ama ben onunla ilgilenmem.
Hissedebiliyorum hey!
Hissettirmeden o yapmaya gayret ettikleri sinsi hileleri de.
Görebiliyorum söylediklerinde barınan gizli iğneleri de.
Yüzüme doğru tuttukları silahı gördüm,içinde saklanan irice mermileri de.

Nerden baksan eksik bir şey.
Nerden tutsan olmuyor noksan.
Gözlerim olanları izliyor tek tek, dünden sonra önce yarından.
Kurcala hileli zarları malum geç kalmak var erken davran.
(Gözlerim hırsızları görüyor tek tek.)
Dünya gemisine söyle kim korsan?

Tadımlık mutluluklar, geçici hevesler peşinde koşarak tükenir nefesler.
İçimde yanıcı kelimeler var ”Ateşle yanaşma yanıma” der.
Aklımın akıllı silahı kuşandı delici mermilerle.
Yük treni gibi dolu, gözleri bakıyor dolu dolu.
Ufaklık kaybedebilir yolu.
Aç ışık karanlık yolun sonu.
Görüyorum en azı minimumu.
Seriyorum önüne sorunumu.
Bu sorunum kesiyor solunumu.
Burası gerilim poligonu.
Ateşler açıldı kaç!
İki elim kapar kulaklarımı.
Ateşe değme kaç!
İki ayak telaştayım bayım.
Binlerce insan var aç, kemiklerini sayın bayım!…
Üzüntü döküyor saç.
Dediklerimi bir kurcala bayım.
Gücünü topla ve gel.
Ne kadar şiddetli olursa olsun o yel, kendine güvenin sana yeter.
Hayatta herkes bir bedel öder.
Stresten kafes içine girer ve üstündür muhtemel hayattan kaçan ayağa karşı
yılmadan hayata tutunan el